Centrum voor meergenerationele psychotraumatologie
Een jaar van uitersten
Op de drempel van het jaar vraagt iemand mij: “Wat is het ene woord waarmee jij jouw jaar 2022 samenvat?” De respons in mijn lijf reikt het woord ‘dankbaar’ aan, onmiddellijk gevolgd door ‘uitersten’. Twee woorden dus.
Het uitgesproken ‘nee’ van de lichaamstaal verstaan.
‘Ik wil mijn speelsheid bevrijden’ was het vurige verlangen dat zij kenbaar maakte in de groep die samenkwam om met resonantieprocessen* de diepere betekenis van actuele levensthema’s te ontdekken. Deze vrouw had het gevoel dat ze gedurende haar leven haar speelsheid was verloren.
In mijn ogen is dat het mooiste geschenk dat de ene mens de andere kan geven: het innig nabij zijn. Innig in de zin van ragfijn afgestemd, waar niets meer tussen zit, terwijl je toch beiden volledig jezelf en op je eigen plek bent.
Bewegingen die iemand in een overweldigende situatie had willen of moeten maken, maar die uit overweldigende angst, pijn en verdriet tot stilstand zijn gekomen, omdat de schok te groot was, blijven vaak vastgehouden in het lichaam. Ze zorgen voor overmatig aangespannen spieren en daarmee voor belasting van gewrichten en organen.